Die graf... - Charles James

Verlede week het Francois sy Leraars Gesels met die volgende woorde begin – “Ek hoop dit is ’n baie ongemaklike Paasnaweek..."
Ek deel vanmôre ’n stukkie van eie ongemak. Ek self vind dit dikwels moeilik om in die seer te vertoef – ons wil te vinnig spring na die genesing, na minder pyn. Dit is egter in die pyn waar ons dikwels pêrels van God se genade en liefde ontdek. Vrydagoggend van Paasfees kon ons soos gebruiklike die onderskeie stasies in die kerkgebou besoek.
Stasie 6 was in die kelder – pik donker, die graf, ’n kers en ’n vrou wat voor die graf sit en ’n treurlied neurie. Dit is hierdie stasie wat myself met ’n stuk ongemak kom vul het.  Maar vanuit ’n vreemde hoek... Jesus se opdrag in Lukas 14 dat hulle wat hom wil volg, hulle eie kruis moet opneem...dus die EIE EK moet begrawe. Ek dink aan my eie verhoudings. Hoe die EIE EK meestal meer breek as bou. Ek dink aan Romeine 12:1 – as die EIE EK sterf, begin die ware lewe...Christus in en deur my, die is wat die Heilige Gees bewerk.
Een van die goue reëls van verhoudings is dat ek nie iemand anders op ek ’n direktiewe manier kan verander nie. Ek kan slegs myself verander. Dan sal die ander persoon in reaksie daarop verander. Die ongemaklike goeie nuus is dat ek myself moet gee – oorgee, sterf – dan verander God se Gees my tot ’n nuwe mens. So verander my verhouding met my man, my vrou, my kinders, my vriende, my kollegas... Mag Pellissier Paasnaweek 2022 groot vrug in ons lewens dra!
Die Heer het opgestaan! Die Heer het waarlik opgestaan!
Pellissier groete,
Charles James